„Pieśni kalekujące ”
reżyseria: Aneta Drążewska
ROK 2005 - SP3
Od września 2005 znów ciężka praca. Zabraliśmy się za poezję Bolesława Leśmiana ze zbiorku „Pieśni Kalekujące” wybraliśmy niektóre utwory i powstał z nich spektakl o tym samym tytule. W spektaklu wykorzystaliśmy utwory: „Dusiołek”, „Żołnierz”, „Strój”, „Dziejba leśna”, „Matysek”, „Karczma” i „Eliasz”. Teksy oprawione były w piękną polską muzykę ludową, w wykonaniu skrzypaczki Brygidy Sawickiej. Na potrzeby spektaklu musieliśmy nauczyć się tańców ludowych: Oberka, Kujawiaka i Polki (czeski taniec ludowy). Całe 6 miesięcy – do lutego 2006 – trwała intensywna praca nad tekstami mówionymi, śpiewem i tańcami ludowymi.
Bolesława Leśmiana uważał, że rytm, taniec, gest i słowo zbliżone do śpiewu są wartościami bardzo ważnymi w spektaklu teatralnym – który to według niego powinien być obrzędem, misterium, wręcz mszą – świętem. Leśmian twierdził, że rytm jest wartością nie tylko literacką, artystyczną, ale wręcz biologiczną – ma charakter kosmiczny.
Tytuł naszego spektaklu Pieśni kalekujące został zaczerpnięty z nazwy jednego z cyklów poetyckich Leśniana. Ukazuje losy odmieńców: ludzi kalekich, upośledzonych, pokracznych, ludzi żyjących intensywnie, i czujących głęboko. Każda historia opowiedziana przez nas oprócz pierwszego utwou –Dusiołek - jest drogą do śmierci.
Obsada:
Pan Bóg – Bartek Drążewski
Śmierć – Dagmara Gałka
Żołnierz, Matysek – Szymon Drążewski
Dziewczyna z „Dziejby leśnej” – Paula Bąk
Magdalena – Agata Luberadzka
Dziewczęta:
Martyna Bator
Amelia Zdun
Justyna Płaczek
Ania Piotrowska
Kasia Rynkiewicz
Kasia Górniacka
Kornelia Ławniczak
Chłopcy:
Andrzej Skorupa
Bartek Ziółkowski
Scena rozpoczynająca i kończąca spektakl: Cienie z zaświatów
|
Scena rozpoczynająca i kończąca spektakl: Cienie z zaświatów |
 |
|
W pierwszym utworze pt.: Dusiołek” dowiadujemy się, że świat został przez Boga źle skonstruowany. |
 |
|
„...i skrzywił gębę na bakier i jęzorem mlasnął” |
 |
| "...sterał we śnie Bajdała pół duszy i pół ciała W utworze „Żołnierz” – bohater wraca kaleki z wojny i zostaje wypędzony z chałupy |
  |
| Więc poszedł do figury, co stała przy drodze... |
 |
| Szymon: Chryste na wskroś sosnowy, a zamyśl się srodze... |
 |
| I szli godzin wieczystych nie wiadomo ile. W utworze „Strój” wrażliwa dziewczyna idzie ze swą hańbą do trumny. |
 |
| Agata: ...śniła mi się w śródlesiu burza i pieszczota” Dziewczyna z „Dziejby leśnej” – czysta, radosna kochająca życie jest chora na serce i rzuca tak mocno piłkę z miłości do chłopca, że pęka jej serce. |
 |
| „Rzuciłam, a on się zasmucił...” |
 |
| I dlaczego ty właśnie? Utwór „Karczma” |
 |
| „... a grają im takiego szczękacza – brzękacza, że karczma z tancerzami w otchłań się zatacza” Po tym różnorodnym kosmosie spaceruje Bóg, który martwi się, że świat który stworzył wymknął mu się z rąk. W szkole macie przeważnie możliwość wysłuchania utworów Leśmiana tu został on ogromną 10 miesięczną pracą zilustrowany. |
 |
  |
  |
  |
| Zdjecia z wystepu plenerowego. |
  |
  |
  |
| Jak nam poszło? Wszyscy są zadowoleni!!! Tu mamy lepsze warunki do pracy i zapewnioną pomoc techniczną. Bierzemy się ostro za dopracowanie „Pieśni Kalekujących”, bo przegląd już w kwietniu. Premiera spektaklu odbyła się 25 kwietnia 2006 na PREZENTACJACH AMATORSKICH ZESPOŁÓW TEATRALNYCH Otrzymaliśmy tytuł Laureata i przeszliśmy dalej do eliminacji wojewódzkich w Świdwinie. 25 maja 2006 – eliminacje wojewódzkie –Świdwin - I miejsce i tytuł Laureata |
 |
| 11 czerwca 2006 – II Przegląd Krótkich Form Teatralnych – Szczecin – III miejsce |
 |
|
Szok!!! – ciężka praca, chwile zwątpień, że nie damy rady, że nie dopracujemy tańców ludowych, że nie zaśpiewamy, wzajemne pocieszanie się i podtrzymywanie na duchu i jeszcze raz ciężka praca i co...??? Profesjonalne JURY składające się z aktorów, reżyserów i znawców teatru przyznało nam jednomyślnie I miejsce i tytuł Laureata. To ogromny sukces – po 8 latach znowu na I miejscu w województwie
|
